BİLEMEDİM ANNE... BİLEMEDİM

Her şey senin kucağında başlamıştı anne,
Her kucağı sen sandım, yanıldım;
İnsanların acımasız olduğunu,
Geç anladım.
Bilemedim anne… Bilemedim...

Küçüktüm, büyüdüm,
Büyüdüm de dünyayı küçük sandım, yanıldım;
Ne kadar büyüsem de
Hayatta bir nokta kadar değerim olduğunu,
Geç anladım.
Bilemedim anne... bilemedim...

Hayatı senin kadar şevkatli sandım.
Onu bıraksam da
O küçük ellerimden beni sımsıkı tutar sandım;
Beni umursamadığını,
Geç anladım.
Bilemedim anne... bilemedim...

Her üç yanlışın bir doğruyu
Götürdüğünü sandım;
Ne kadar da yanılmışım !...
Bir yanlışın tüm doğruları götürebileceğini,
Geç anladım.
Bilemedim anne... bilemedim...

İki canım var zannederdim.
Biri sendin.
Gittin...
Tek canım olup yarısının kaldığını,
Sonradan fark ettim.
Bilemedim annem... bilemedim...

Ama en çok neyi bilemedim biliyor musun annem ?
Seni hep bekledim...
Bilemedim annem affet beni
Oysa sen her zaman benimleydin;
Sen hep benimleydin
Çok geç anladım
Bilemedim annem... bilemedim…