DOSTLUK & AŞK

Günlerden bir gün güzelken hava
Dostluk bir türkü tutturmuş gidiyormuş yolda
Derken bir de baksın aşk çıkıvermiş aniden karşısına
Süzmüş aşk dostluğu kibirli bir edayla
Başlamış övmeye kendini sonra da
Bir yandan da lafları dokundurmuş dostluğa
"Ben bu dünyadaki en güzel duyguyum" demiş
"En çok ben sevilirim bana ihtiyaç duyulur diye de eklemiş
Sonra da bir soru yöneltmiş :
"Ben en yüce duyguyken sana ne ihtiyaç var ki bu dünyada ?
Bu sözleri duyan dostluk içten içe kederlenmiş
Ama ne yapsın garibim bir cevap verememiş.
Sessizce yürümeye devam etmiş.
Gelgelelim iki farklı yol görünmüş onlara
Ayrılacakken tam dostluk da aşk da farklı taraflara,
Dostluk seslenmiş aşka
"Benim niye var olduğumu sormuştun ya bu dünyada
Bir çok nedeni olsa da bunlardan biri sensin aslında
Sen kibrinle terk edip gittiğinde insanları
Silmek için burdayım ardında bıraktığın gözyaşlarını..."
Aşk duymazlıktan gelip devam etmiş yoluna
Ve çıkmış konaklayacak başka bir kalp aramaya
Dostluksa sapmış başka bir yola
Giden Kırık Kalpler diyarına...