ÜMİTSİZLİK ÇEMBERİ

Bir acı dalgadır kaplar içini,
Yavaş yavaş kemir seni,
Her yudumda biraz daha güçlenir,
Sen kederlendikçe o keyiflenir.

Çıkamazsın bu bir çemberdir.
Dönüp dolaşıp geleceğin nokta aynı yerdir.
Farklı şeyler düşünmeye çalışırsın;
Ama ne yaparsan yap odaklanamazsın

Ümitsizlik hastalığıdır bunun adı.
Zaman bile değildir bunun ilacı.
Tek bir çaresi var,
O da senin içinde saklı.

Öyle bir hastalıktır ki süründürür.
Uyuyamazsın gözüne uyku girmez...
Gülemezsin,
Gülüşlerin düğümlenir dudaklarında...
Düşünmek istersin ama ne fayda...

Böyle dönüp dolaşırsın düşüncelerinin içinde.
Kaybolup pes edersin belki de...
Fakat marifet pes etmek değil
Gitmektir bir çözüme.

Dedim ya saklıdır ilacı kendinde,
Adım adım ilerleyeceksin kendinin merkezine.
Uzun, bir o kadar da tekin olmayan bu yolda,
Tek bir şeye odaklanacaksın,
Asıl konumuzdur o da.

Kendine telkin verip ilerle.
Düşüncelerinin içinde dolaş gönlünce.
Ama takılma fazla sağda solda;
Mühim olan ümitsizliğe düştüğün konudur burada

Bul o konuyu ve bak uzaktan çembere...
Az önce içinde bulunduğun o sonsuz yere.
Al eline dizeleri ve parçala bu çemberi,
Sonra da bir noktayla yok et her şeyi.

Bitti mi...

Bu kadar kolay olsa keşke
Dönüp durmaya devam çemberde,
Biri beni bulur ve kurtarır kim bilir belki günün birinde...